دنيا محلي مي‌باشد که در آن انسان مي‌تواند به تکامل برسد يا پيشرفت نمايد يا پس رفت نمايد و به طور کلي و خلاصه مي‌تواند مسيري را طي نمايد.حال به فرض شخصي بعد از مرگ توانست به بهشت راه پيدا کند، طبق اوصافي که از بهشت هست آنجا باغهائي زيبائي دارد، درختان و نهرهائي رويائي دارد، و خداوند نيز وعده داده است که آدمي تا ابد در اين مکان به خوشي به‌سر خواهد برد. حال سئوال اينجاست آيا انسان در چنين محيطي لحظات را به بطالت نخواهد گذراند؟ در چنين مکاني بخشش -نيکوئي-گذشت -ايثار-مهرباني و غيره معني ندارد، در صورتي که اينان از صفات الهي انسان هستند. اگر بگوئيم که انسان در بهشت به عبادت دست خواهد زد که مانند فرشتگان مي‌گردد و آنان مقامشان از انسان کمتر است و انسان نبايد تنزل کند.